W jednej ze współczesnych piosenek pielgrzymkowych śpiewamy tak: „Jest jedno imię, które wszystkie serca splata. To piękne imię, a szczęśliwy, kto je zna-Maryja” ( Ks. W. Wesoły).
O imieniu Matki Bożej dowiadujemy się z Ewangelii św. Łukasza w jego relacji o zwiastowaniu: „Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja” . Św. Łukasz to imię wymienia jeszcze kilka razy w swojej Ewangelii. Również imię Matki Bożej podaje św. Mateusz w Ewangelii przez siebie napisanej. Etymologia imienia „Maryja” nie jest do końca rozpoznana. Powszechnie tłumaczy się znaczenie imienia Maryja jako Pani. Tak już uważał św. Hieronim.
Cokolwiek by powiedzieli filologowie, imię Maryja od czasu, gdy je nadano córeczce Joachima i Anny, jest jedyne na świecie. Wywołuje wrażenie niezwykłe – to imię tak słodkie, czyste, wdzięczne i święte; imię najbardziej rozpowszechnione, a zarazem najbardziej pospolite; imię, co choć nadane tym, którzy je noszą, nigdy do nich nie przywiera, nigdy do nich właściwie nie należy, tak dalece jest ono wyłączną własnością Matki Chrystusa. Trzeba wspomnieć, że imię Maryja cieszyło się w Polsce niezwykłą czcią. Już ks. Jan Długosz w XIII wieku pisał o niestosowności nadawania dziewczynkom przy chrzcie imienia Maria. Również to podkreślano podczas reformacji, w wyniku której odrzucono kult Maryi i świętych. Stąd też w Polsce ze względu na cześć Matki Bożej nadawano dziewczynkom imię pochodne od imienia Maryi – Marianna. Było to jeszcze aktualne w niektórych parafiach do połowy ubiegłego XX wieku. Jednakże, tradycja ta została przezwyciężona i dziewczynkom nadawano imię Maria, a chłopcom – Marian. Wierzono bowiem, że w ten sposób przez nadanie tego świętego imienia uczci się Matkę Bożą i osoba nosząca Jej imię, zyska Jej przemożną opiekę. W liturgii po raz pierwszy zaczęto czcić imię Maryi w Hiszpanii, która w roku 1513 otrzymała pozwolenie Stolicy Apostolskiej na obchód święta poświęconego Imieniu Matki Zbawiciela. Największą jednak popularność miało to święto w Polsce, Austrii i Niemczech.
Wyrazem potrzeby posiadania imienia Marii są osoby konsekrowane. Na ogół siostry zakonne mają co najmniej cztery: od chrztu, bierzmowania, zakonne pierwsze, np.: siostra Halina lub siostra Marta, ale zakonne mają Maria. Czyli siostra powinniśmy zwracać się do nich: siostro Halino Mario, lub siostro Marto Mario. Na co dzień tego nie czynimy, ale tak jest. W zakonach męskich przykładem niech będzie św. Maksymilian Maria Kolbe.
Znaczenie imienia Maria
Dzisiejszy świat nauki i psychologii przedstawia nam Marię jako prawdziwą choleryczką, przez co trudno z nią czasem wytrzymać. To kobieta zdecydowana, pracowita, przy tym nieco chmurna i zaborcza, ale posiadającą bogactwo czułości oraz miłości. Jest jednak introwertyczką, która ma skłonność do zamykania się w sobie i niechętnie ujawnia swe myśli oraz uczucia. Chętnie za to niesie pomoc innym i ich wysłuchuje. Bywa przy tym bardzo pewna siebie i zasadnicza. Porażki jej nie zrażają, chociaż czasem bywają przykre. Gdy się z czymś nie zgadza, bardzo ostro się temu przeciwstawia, a potrafi być uparta, jak mało kto!
Imię Maria jest to imię pochodzenia hebrajskiego, od słowa mariam (napawać radością) lub od egipskiego meri-jam (ukochana przez Boga). Pierwotna hebrajska wersja imię Miriam przekształcona została na Mariam, stąd Maria.
Rodzina i miłość w życiu Marii
Dalej postępując za opiniami współczesnych naukowców dowiadujemy się, że najpiękniejszą dla Marii funkcją w społeczeństwie jest bycie matką rodziny i dobrą gospodynią. Bywa jednak, iż wybiera życie zakonne, aby całkowicie poświęcić się pomocy innym. Posiada w sobie wielkie pokłady miłości i czułości, do których jednak ciężko się dostać. Jej choleryczny charakter przesłania wszelkie zalety serca i sprawia, iż naprawdę ciężko z nią wytrzymać. Jest bardzo uparta, nigdy nie zmienia zdania i ma zapędy despotyczne. Nieprzejednana również od strony uczuciowej – gdy kogoś szczerze pokocha, to na całe życie. Jej partner powinien wykazywać ogromne pokłady cierpliwości i wyczucia. Nie zabraknie mu za to ciepła, zmysłowości i doskonale urządzonego domu – Maria zadba o wszystko, czego rodzinie potrzeba.
Życie towarzyskie
Maria znana jest z wielkiego serca i otwartości na potrzeby innych. Zdecydowanie nie jest egoistką, chociaż ciężko z nią wytrzymać i ją zrozumieć. Bardzo łatwo ją zranić. Ma przy tym zmienny humor i skłonności do zamykania się w sobie. Bywa skryta i nie lubi okazywać swojej słabości, aby ukryć smutek i rozterki, głośno przeciwstawia się, gdy coś nie zgadza się z jej zasadami. Nie stara się jednak rzucać w oczy ani błyszczeć w towarzystwie i nie ufa ludziom, którzy tak postępują. Ma niewielu przyjaciół, ponieważ starannie ich dobiera – pozostaje za to im wierna do końca życia. Niektórych może odstraszać jej zaborczość. Maria bardzo nie lubi, kiedy może odejść ktoś, komu zaufała.
Praca i kariera zawodowa
Od dziecka systematyczna, obowiązkowa i lubiąca wyzwania. Maria z każdego zlecenia wywiąże się ponad normę dobrze, nie znosi bowiem przeciętności i fuszerki. Miewa na swej drodze porażki, ale nie poddaje się i często walczy mimo przegranej pozycji. Działanie pod presją paraliżuje ją. W szkole chodzi na dodatkowe zajęcia – w pracy bierze dodatkowe zlecenia. Wszystko, aby dać z siebie jak najwięcej i być pożyteczną. Maria ma wręcz cechy pozytywistki, której praca musi przynosić korzyści społeczeństwu. Jest bardzo zasadnicza. Pomimo posiadanych zalet, nie jest jednak dobrym współpracownikiem – miewa problemy z powodu nadgorliwości i często jest nieco chmurna. Przełożeni doceniają jej zaangażowanie i wyniki w pracy, ale nie darzą sympatią z powodu niełatwego charakteru. Maria realizuje się w pracy z dziećmi i osobami potrzebującymi, dlatego dobrym zawodem dla niej byłby lekarz, pielęgniarka, nauczycielka, logopeda i inne o podobnym charakterze.
Papież Innocenty XI, wdzięczny Bogu za zwycięstwo wiedeńskie w 1683 przez przyczynę Matki Bożej, ogłosił dzień 12 września świętem Imienia Maryi w całym Kościele dla uczczenia zwycięskiej bitwy chrześcijan nad wyznawcami islamu. Możemy powiedzieć, że Matka Boża, Maryja, ma swoje imieniny właśnie 12 września.
W Polsce zwracając się do osoby płci żeńskiej mówimy – Mario. Dla nas jest to pani Maria lub mała Marysia. Do dzisiaj zachował się u nas wyjątkowy szacunek do Matki Bożej, Maryi. Dlaczego? Gdy zwracamy się do Matki Chrystusa, zawsze mówimy Maryja lub w zawołaniu Maryjo. Zaś Maria – to nasza matka, siostra, znajoma, sąsiadka. Maryja – to zawsze Matka Boga. Np. w modlitwie: „Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą”. Tej różnicy w wymawianiu imię Maria nie zauważamy w innych narodach. Niemiec powie Maria lub Marie, Francuz-Marie, Anglik-Mary, Włoch- Maria. Fonetycznie zwracają się do Matki Bożej tak samo jak do kobiety lub dziewczynki, czego nie zrobią Polacy. My zawsze odróżnimy imię ziemskiej kobiety Maria od Maryi, Matki Boga.
Odmiany i zdrobnienia imienia Maria.
Mania, Maniusia, Maniuta, Mańcia, Mańka, Mara, Marycha, Muńcia, Marusia, Maruszka, Marutka, Maryjka, Marylka, Marynia, Marysia, Marysieńka, Maryś, Maryśka.
