Przez cały miesiąc październik w kościele, kaplicy, we wspólnocie zakonnej, odprawiane jest codziennie przez katolików nabożeństwo różańcowe. Polega ono na tym, że przed wystawionym Najświętszym Sakramentem zarówno dzieci jak i dorośli, odmawiają co najmniej jedną część różańca. Po odmówionym różańcu dodają Litanię Loretańską lub Litanię do św. Józefa oraz modlitwę św. Bernarda. Wszystkim, którzy pobożnie uczestniczą w tej modlitwie dla godziwego celu, przysługuje uzyskanie odpustu zupełnego. Należy spełnić tylko następujące warunki:
- odmówić w sposób ciągły pięć tajemnic (czyli jedną część różańca);
- każda tajemniczka musi być poprzedzona rozważaniem;
- przy odmawianiu publicznym tajemnic muszą być one głośno zapowiedziane.
Z uwagi na potrzebę duszpasterską i bezpieczeństwa, w godzinach wczesnych popołudniowych, organizowane jest również dodatkowe nabożeństwo dla dzieci. One same przewodniczą mu w taki sposób, że jedno z nich mówi „Zdrowaś Maryjo!, a pozostałe razem odpowiadają: „Święta Maryjo! Najbardziej pocieszną i wzruszającą modlitwą są „Zdrowaśki” wypowiadane przez zupełnie malutkie dzieci. Nawet wtedy jak się one pomylą, sprawiają obecnym wiele radości. Należy przypuszczać, że samemu Bogu też.
Przepisy liturgiczne regulują kolejność części różańca
Różaniec tajemnice radosne (poniedziałek i sobota).
- Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
- Nawiedzenie świętej Elżbiety
- Narodzenie Pana Jezusa
- Ofiarowanie Jezusa w Świątyni
- Odnalezienie Jezusa w Świątyni
Różaniec tajemnice światła (czwartek).
- Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
- Objawienie się Jezusa w Kanie Galilejskiej
- Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
- Przemienienie Pańskie na górze Tabor
- Ustanowienie Eucharystii
Różaniec tajemnice bolesne (wtorek i piątek).
- Modlitwa Jezusa w Ogrójcu
- Biczowanie Jezusa
- Cierniem ukoronowanie Jezusa
- Dźwiganie krzyża na Kalwarię
- Ukrzyżowanie i śmierć Jezusa
Różaniec tajemnice chwalebne (środa i niedziela).
- Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa
- Wniebowstąpienie Pana Jezusa
- Zesłanie Ducha Świętego
- Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
- Ukoronowanie Maryi na Królową nieba i ziemi
Od kiedy zaczęto modlić się na różańcu
Za ojca Różańca świętego uważa się św. Dominika, któremu miała się objawić Matka Najświętsza i przykazała rozpowszechnianie tej modlitwy na całym świecie. Nie był to jednak Różaniec w dzisiejszej formie. Matka Boża poleciła mu, aby głosił kazania i połączył je z odmawianiem tzw. Psałterza Maryi, czyli 150 Zdrowaś Maryjo i 15 Ojcze nasz. Od tej pory św. Dominik przeplatał swoje nauki modlitwą różańcową, w której rozważał wraz ze słuchaczami treści zawarte w głoszonych naukach. Jego misja zaczęło być skuteczna.
Jednakże i ostateczny kształt modlitwy różańcowej ustalił się w XV inny dominikanin, Alamus a la Roche (1428-1475). On ustalił liczbę 150 „Zdrowaś Maryjo” na wzór 150 psalmów, które podzielił na dziesiątki poprzeplatane modlitwą „Ojcze nasz”.
Dlaczego nazwa Różaniec
Nazwa Różańca wywodzi się ze średniowiecza. W ówczesnej mentalności świat stworzony traktowano jako księgę o Panu Bogu, a w przyrodzie dopatrywano się rzeczywistości duchowych. Szczególną rolę pełniły kwiaty, ich kolory symbolizowały różne cechy. Często też ofiarowywano kwiaty Bogu i ukochanym osobom. Zaś modlitwy traktowane były jako duchowe kwiaty. Dlatego odmawianie różańca porównywano z dawaniem Matce Bożej kwiatów, a za najpiękniejsze zawsze uważano róże. Stąd modlitwę tę nazwano wieńcem z róż, czyli różańcem. Nazwa ta chętnie została przyjęta przez wiernych, była bowiem czytelna i bogata w piękno duchowe tak, ja piękne są róże. Jeszcze dzisiaj Koła Różańcowe w parafii nazywamy Różami Różańcowymi.
Obecność Maryi w modlitwie różańcowej
Pośród wszystkich form nabożeństwa do Najświętszej Maryi Panny Różaniec jest najbardziej znany i rozpowszechniony modlitwą. Chociaż w ostatnim okresie modlitwa ta została w niektórych środowiskach zaniedbana, to jednak wydaje się, że odzyskuje ona teraz swoje uprzywilejowane miejsce w pobożności chrześcijańskiej, szczególnie wśród młodzieży. Przyczynił się do tego przykład i słowa Jana Pawła II stając się potężnym bodźcem dla wiernych, aby nabyli lub odzyskali zamiłowanie do tej tradycyjnej i wciąż aktualnej praktyki. Sam codziennie modlił się na różańcu. Aby podkreślić jej znaczenia, wprowadzi do jej struktury nową część i nazwał ją -Tajemnice Światła. Od tego momentu każda Róża Różańcowa powinny liczyć 20 członków, a nie jak dotychczas 15.
Różaniec jest modlitwą prostą i bardzo głęboką. Człowiek włącza się w nią ciałem i duszą, swoim głosem i dłońmi, swym umysłem i sercem. W różańcu łączą się wszystkie rodzaje modlitwy: uwielbienie, pochwała, błaganie, wstawiennictwo, dziękczynienie. Rozważane tajemnice obejmują pełnię tajemnicy Chrystusa, wszystkie prawdy naszej wiary.
Różaniec jest równocześnie oddaniem hołdu Matce Bożej, Pośredniczce wszelkich łask i najlepszym sposobem uproszenia tego, co pragniemy otrzymać, gdyż modlimy się razem z Nią. Jest to najlepszy środek przeciw złu uciskającemu świat dzisiejszy zarówno na płaszczyźnie jednostek rodzin, jak i w stosunkach społecznych i międzynarodowych. Odpowiada każdemu wiekowi, wszelkim warunkom społecznym i każdemu stanowi, jest przystępny dla prostych ludzi i uczonych. Jest modlitwą dla wszystkich, w której każdy znajdzie pokarm dla swojej osobistej pobożności według swych zamiłowań, zdolności i łask danych mu przez Boga.
Różaniec odrabianiem lekcji życia
Różaniec „wprowadza nas w żywą łączność z Jezusem poprzez Serce Jego Matki” (Jan Paweł II). Jest nie tylko modlitwą; jest on cudownym środkiem uświęcenia i postępu duchowego, jedną z najlepszych szkół cnoty życia chrześcijańskiego. Nie można rozważać tajemnic życia Jezusa i Maryi i nie wprowadzać w nasze życie ich treści nauki, jaką w nich odkrywamy. Maryja, tak godna miłości i podziwu, jako najlepsza nauczycielka zbliża się ku nam. Bierze nas za rękę i uczy żyć tak, jak Ona sama żyła na ziemi przy boku swego Syna. Oto urok i tajemnica skuteczności Różańca.
